Hugleiðingar

Ég fékk eilítið ímeil áðan sem fékk mig til að spá aðeins í því sem maður gerir og segir.

Eins og t.d. þessi setning: Ég hef lært, að þó að ég sé sár, þurfi ég ekki að særa aðra.

ÆI ég nenni ekki að skrifa það sem ég ætlaði að segja, eða jú. Núna t.d. nýlega eða sko í sumar þá hef ég verið frekar reið út í sérstaklega tvær manneskjur sem ég hef kynnst á lífsleið minni, þær hafa svosem ekkert gert mér, það er frekar hvernig þær hafa komið fram við aðra og virðast bara ætla að halda því áfram. En allavega mér líkar ekki svona lagað. En pointið er að ég er ekkert betri en þessar manneskjur því ég er reið út í þær fyrir að haga sér svona sem verður til þess að ég get ekki hugsað mér að umgangast þær, nema ég nauðsynlega þurfi og ég hef ekkert gott um þær að segja.

þannig að nú hugsa ég bara um það sem Helga V var alltaf að tala um, en það er listin að tileinka sér æðruleysi.

En ég mæli með því að þú horfir á þessa mynd Four brothers